Content
@
0 reply
0 recast
0 reaction
Raha base.eth🔵🎩
@rahacrypt
شاخهٔ شکسته با زخم خویش به دیدار جوانه‌‌ای تازه می‌رود پرنده در قفس خویش به پیشواز بهار تنها قلب مجروح آدمی است که در به روی جهان می‌بندد صدیق_قطبی
2 replies
1 recast
8 reactions
Mia
@dandelion
دل چو مجروح شود، قفسش آرام است نه بهاری، نه جوانه، نه امیدی در راه -دل نوشته
1 reply
0 recast
1 reaction
Raha base.eth🔵🎩
@rahacrypt
چقدر قشنگ نوشتی عزیزم دقیقا نکته ای که تو این شعر جذبم کرد همین تلنگر بود که اگر خوب نگاه کنیم تمام جواب ها تو طبیعته . ریشه های ما به آب شاخه های ما به آفتاب می رسد ما دوباره سبز می شویم! اون آب و آفتاب نگرش ما و تعبیر وتلقی ای هست که از اتفاقات داریم کافیه با بصیرت ببشتری نگاه کنیم ... همونطور که مولانا میگه: «از دل تنگ چه نالی؟ که جهان پر ز امید است ور تو را دیده بود، هر نفس آواز نو آید»
1 reply
0 recast
1 reaction
